مصطفی معین، وزیر علوم دوره اصلاحات در صفحه شخصی خود در اینستاگرام با انتشار متنی با عنوان «سر و ته یک کرباس» به انتقاد انتقاد از وزارت کشور پرداخت.

به گزارش پیام نو معین نوشته است: «امروز روزنامه ها اعلان کردند که چهره های شاخص یک گرایش سیاسی در هیات های اجرایی(وزارت کشور) رد صلاحیت شده ولی خبری از رد صلاحیت رقبای شناخته شده ایشان در گرایش سیاسی مخالف نیست. و قاعدتا با نظارت استصوابی شورای نگهبان مانند سالهای گذشته ، همین فرایند تشدید می شود و یا ادامه خواهد یافت.

وزیر علوم دوره اصلاحات با انتقاد از دولت و فراکسیون امید مجلس آورده است:«جالب این است که دولتی برگزار کننده انتخابات است که رئیس آن «منشور حقوق شهروندی» ارائه می دهد. و این دولت برخاسته از مجلسی است که علیرغم داشتن «فراکسیون امید» به همین وزیر کشور با سابقه و گرایش سیاسی خاص رای اعتماد می دهد و علیرغم بی کفایتی در مدیریت بحران و کنترل تخریب ها و خشونت های فجیع آبان ماه 98 ، حاضر به استیضاح او نمی شود.

این فعال سیاسی در آخر نوشته است :«خلاصه اینکه از انتخابات استصوابی، مجلس ضعیف تشکیل می شود، از مجلس ضعیف دولت ضعیف تر و آنوقت اوضاع کشور همین می شود که شاهد هستید. در چنین اوضاعی می توان گفت.... همه سر و ته یک کرباسند»

مصطفی معین در دو دوره طی سال‌های ‎۱۳۶۸-۱۳۷۲ در دولت اول هاشمی رفسنجانی و سال‌های ‎۱۳۷۶-۱۳۸۲ در دولت خاتمی جمعاً به مدت ۱۰ سال عهده‌دار مقام وزارت علوم بوده‌است.

معین در تابستان سال ۱۳۸۲ با توجه به بن‌بست رسیدن تصویب نهایی قانون جدید وزارت علوم، تحقیقات و فناوری در شورای نگهبان - که بر پایه انسجام آموزش عالی و تحول در ساختار مدیریت علم و فناوری و بر اساس مطالعه و کارشناسی علمی چندین ساله تنظیم شده و به تصویب دولت و مجلس شورای اسلامی رسیده بود و اعتراض به دخالت نهادهای موازی در آموزش عالی و دانشگاه‌ها استعفا داد.

وی در استعفانامه خود نوشته بود: «واقعیت این است که از یک سو تعدد مراجع تصمیم گیرنده و به ویژه تداخل مسئولیتها با شورای عالی انقلاب فرهنگی، سوءظنها، دخالتها و تعرضهای نهادها و شوراهای غیرمسئول یا غیر پاسخگو، فرصت کار و تلاش مفید و مؤثر را به میزان قابل توجهی از وزارت و دولت سلب کرده و از سوی دیگر حریم مقدس دانشگاه، منزلت، حرمت و امنیت فکری و اجتماعی دانشجویان، استادان و دانشگاهیان و به‌طور کلی جوانان، متفکران و فرهیختگان در معرض تنگ نظری و کژاندیشی، تجاوز و خشونت قرار گرفته‌است.»