کولبر کیست و چه می‌خواهد؟
مانی هاشمی، دانش‌آموز ۱۴ ساله کُرد که همراه مادرش کولبری می‌کرد؛ او طی یک فرار نافرجام از دست مأموران مرزبانی، از دره سقوط کرد و حالا در پی درمان زخم‌های‌اش است.
پیام نو| نام مانی هاشمی را شاید شنیده باشید. دانش‌آموز ۱۴ ساله کُرد که همراه مادرش کولبری می‌کرد.
او طی یک فرار نافرجام از دست مأموران مرزبانی، از دره سقوط کرد و حالا در پی درمان زخم‌های‌اش است.
مانی که گفته می‌شود برای خرید گوشی و ادامه تحصیل با نرم‌افزار شاد به پول احتیاج داشته حالا مردم عادی آن‌قدری برای درمانش، پول به حسابش واریز کردند که حسابش مسدود شده است.
اما چرا برای درمان، نه پیشگیری؟
چرا همیشه مردم عادی هستند که باید نقش متولیان این امر را بازی کنند؟
طبق آمار رسانه‌های رسمی ایران، در سال ۹۵، چهل هزار نفر در کردستان، آذربایجان غربی و سیستان و بلوچستان، کولبری می‌کردند.
کولبر که حالا حتی برای خودش، روزی در تقویم غیررسمی دارد.
به مردان، زنان و کودکانی گفته می‌شود که برای امرار معاش، کالاهای قاچاقی مانند تلویزیون، سیگار، لاستیک ماشین، پوشاک و منسوجات را بر پشت خود حمل می‌کنند.
اما بیشترین آمار کشته‌شدگان به شهرهای مریوان، سردشت، اشنویه، بانه، نوسود و کرمانشاه تعلق دارد.
اگر برف، بهمن و سقوط آنها را نکشد شلیک مستقیم نیروهای مرزبانی پایان‌بخش زندگی کولبران خواهد بود.
مانند مرگ دلخراش برادران خسروی، «آزاد» ۱۷ ساله و «فرهاد» ۱۴ ساله، آزاد ۲۶ آذر ۹۸ در حالی پیدا شد که بر اثر سرما، جان داده بود.
بر اساس گزارش منابع محلی، کُت فرهاد روی پیکر بی‌جان آزاد قرار داشته و جسد خودش در محلی یافت شده که مسافت کمی مانده بود تا به جاده و شهر مریوان برسد.
در مراسم تشییع این دو، مردم به نشانه اعتراض، تکه نانی در دست داشتند.
«جگرمان سوخت و برای نان شهید دادیم»
