پیام نو| یکی از چهره‌های شاخص انقلاب، بدون شک آیت‌الله طالقانی است؛ پیرمرد کاریزماتیک عرصه سیاست که البته اجل مهلتش نداد حتی نخستین سالگرد پیروزی انقلاب را جشن بگیرد.

سید محمود علایی طالقانی مورد احترام و اعتماد همه بود؛ از دکتر مصدق تا امام خمینی. وقتی نهضت ملی شدن نفت شکل گرفت، از مصدق حمایت کرد. همان زمان نیز کم سن و سال نبود. سال 1289 در روستای گلیرد طالقان به‌دنیا آمد. هشت سال بعد از کودتا علیه مصدق، حزب نهضت آزادی ایران را همراه با مهندس مهدی بازرگان و یدالله سحابی تشکیل داد.

چندین بار به زندان حکومت پهلوی افتاد و یک بار نیز طعم تبعید را چشید. طالقانی از نقش‌آفرینان در تشکیل سازمان مجاهدین خلق بود؛ تا جایی که او را «پدر طالقانی» صدا می‌زدند، اما وقتی مجاهدین به مقابله با انقلاب برخاستند، به مخالفت با آنها پرداخت.

کمتر از 6 ماه بعد از پیروزی انقلاب، خبر درگذشتش مثل بمب در رسانه‌های ایران و جهان منفجر شد. 19 شهریور سال 1358، ایران در شوک فرو رفت. سه روز قبلش، برای آخرین بار خطبه‌های نماز جمعه تهران را خواند. اولین نماز جمعه تهران را نیز خودش اقامه کرد.

برخی، مرگ آیت‌الله طالقانی را مشکوک می‌دانند و معتقدند دشمنان، مرگی رازآلود برای او رقم زدند. آیت‌الله طالقانی، زبانی تند و تیز داشت؛ از نقد به انحصارگرایی در ساختار حکومت تا اظهار نظر جنجالی درباره حجاب و دفاع از علی شریعتی.

19 شهریور، چهل‌ویکمین سالمرگ یکی از مهم‌ترین و تأثیرگذارترین چهره‌های سیاسی تاریخ معاصر ایران است؛ مردی که ابایی نداشت با سیگار در محافل عمومی ظاهر شود؛ سیگاری که البته دخترش معتقد بود آیت‌الله به‌دلیل فشارها می‌کشید، نه تفریح.